Teatr w czasach zarazy odc. 1 | Zemsta

16:00


Zemsta, czyli komedia, którą każdy Polak zna, choćby i nie chciał. Do najnowszej produkcji Teatru Telewizji podchodziłam z dużą rezerwą. Onieśmielają mnie kontusze, jowialni panowie szlachta o nalanych twarzach, waszmoście głośni, bo najczęściej po spożyciu. Ród Sarmatów bywa nieznośny, mówi Wam to osoba, która w ramach rodzinnej solidarności wielokrotnie towarzyszyła Danielowi Olbrychskiemu w jego aktorskiej przygodzie z samym Andrzejem Kmicicem.
            Zmierzenie się z klasyką jest zadaniem o tyle obiecującym, co niebezpiecznym. Klasyka nigdy nie jest terra incognita, a to znaczy, że nasi tu byli. Jak uniknąć kalek, jak nie strzelić sobie w stopę, miotając się w ojcobójczych zamierzeniach (Moje będzie inne). Nie mam pojęcia. Ale Redbad Klynstra – Komarnicki wie.
            Co najbardziej podobało mi się w Zemście? Że nie była za bardzo. Za bardzo rewolucyjna, za bardzo współczesna, zresztą za bardzo tradycyjna też nie. Była za to niezwykle przyjemna i odprężająca. Myślę, że takiego teatru, po obejrzeniu wszystkich ważnych i wyczerpujących spektakli–objawień, też potrzebujemy. A w czasie epidemii, która sama w sobie jest wyczerpująca, potrzeba ta staje się jeszcze sielniejsza. ZemstaKlynstry – Komarnickiego jest, jak kubek ulubionej herbaty i ciepły pled na plecy. Pokazuje nam galerię dobrze znanych, pociesznych, narodowych gąb i mówi: Zawsze coś z nami było nie tak, ale będzie dobrze

          
        Komedia nadal śmieszy, choć przyznaję, została delikatnie stuningowana. Często stosowanym chwytem jest mówienie aktora wprost do kamery. Moją ulubioną sceną jest chyba ta, w której Papkin śpiewa swoją piosenkę, posługując się językiem Doroty Masłowskiej, głosem rozmigdalonego kastrata. Złoto!
            Pochwalić należałoby również grę aktorską. Postaci są wyraziste, ale nie przerysowane. Wielkie brawa dla wiodących spór Michała Czerneckiego (Cześnika) i Grzegorza Mielczarka (Rejenta). Rafał Zawierucha wyjątkowo przekonująco gra zubożałego, aczkolwiek przekonanego o własnej niezwykłości, Papkina, a Ewa Bułhak z powodzeniem wciela się w rolę zalotnej intrygantki, Podstoliny.
            Co tu dłużej mówić… Sami zobaczcie.

You Might Also Like

0 komentarze

Za każdy, nawet najmniejszy, komentarz bardzo dziękuję. :)